- cavillatorius
- cavillātōrius, a, um (cavillor), zur Stichelei (Ironie) gehörig, Boëth. ad Cic. top. 1. p. 761.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.
cavillatorius
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
ՀԵԳՆԱԿԱՆ — (ի, աց.) NBH 2 0079 Chronological Sequence: 6c, 10c, 12c, 13c ա. իբր Հենգնական. διασυρτικός cavillatorius, irrisionis. Ուր իցէ հենգնութիւն. եպերողական. որ ինչ լինի ընդ կատակս եւ այպն առնելով. *Եհարց հեգնական բանիւք եպերելով: Ոմանք հեգնական դնեն… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
